"Oef, ik lijd!"

Waarschijnlijk ben je niet bekend met de term, maar de "Pathos-blik" is een begrip in de kunstgeschiedenis. Het heeft mij een paar jaar terug flink aan het lachen gemaakt. En ik kon het niet laten mijn eigen pathos van een paar jaar terug met jullie te delen. Maar allereerst: wat is de Pathos-blik precies?


"Overdreven emoties", zo kan je de Pathos het beste beschrijven. Een lange tijd in de beeldende kunst werd de Pathos flink vaak toegepast. Elke gezicht schreeuwde haast "Oef, ik lijd!" (volgens mijn kunstegeschiedenisdocent dan). Wijd open ogen, open mond en het hoofd wat naar achter gebogen: dat is voor mij de typische Pathos. Al zijn er natuurlijk nog veel meer te vinden. Elke overdreven emotie is een Pathos blik. Kijk zelf maar:

"Oef, ik lijd!"

"Oef, ik lijd!"

"Oef, ik lijd!"

Het blijft een grappig gezicht, die Pathos blik. Je zou kunnen zeggen dat het de emoties in het werk tenminste duidelijk maakt. Maar nee... Ik weet niet of ik het daarmee eens ben. Mij zijn subtiele emoties veel en veel meer waard. Toch deed ik even mee aan deze overdreven blikken:

"Oef, ik lijd!"