Column: een wereld zonder kunst

Pfff, daar gaat mijn wekker weer. Na een avondje met vriendinnen heb ik écht geen zin om op te staan. Maar helaas: school wacht op me. Traag stap ik mijn bed uit. Traag kleed ik me aan en traag poets ik mijn tanden. Door al dat trage gedoe haal ik mijn bus nog maar net op het nippertje. Ik zet mijn tas naast me neer en kijk uit het raam. Huh wat?!

Het is alsof ik wakker word in een andere wereld. Een saaie wereld. Een wereld zonder kunst! Alles dat ooit oogstrelend was is- is weg. De huizen zijn saai en praktisch. De plantsoenen zijn verwaarloosd en de stad is brandschoon zonder al die graffiti. Het is een grijze, sobere bedoeling. Enkel de blauwe lucht maakt dat mijn humeur niet net zo druilig wordt als de omgeving.

Verbaasd door wat ik zie pak ik een chocoladereep uit mijn saaie leren tas. En ja hoor: ook de verpakking van mijn chocolade is niet meer speciaal. Enkel een witte wikkel met "Chocolade" in zwarte letters erop. Lekker praktisch. Alles is in eens praktisch! Zelfs de auto's op de weg gaan sneller door hun efficiënte vormen. Bah.

Zuchtend stap ik uit de bus en loop het station op, waar ik tegen de zoveelste verbazing aan loop.Waar is alle mode naartoe? Niemand die nog op hakken loopt, niemand die nog een rokje met een printje aan heeft. Alles is praktisch. Alles! Wat verschrikkelijk saai. Ik mis zelfs het Van Abbe!
Pfff, daar gaat mijn wekker weer. Het was een droom.